انتقاد تند سلیمی نمین از عضو مجلس خبرگان رهبری بعد از توهین به علی شریعتی: شورای نگهبان متوجه باشد چه کسانی را تایید صلاحیت می کند

عباس سلیمی نمین، مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران جماران نوشت:

درک تحولات اساسی ایران در دهه های 1440 و 1450 بدون درک تعاملاتی که در این سال ها در حوزه اندیشه این کشور رخ داده است ممکن نیست. طبعاً مقدمات توجه ویژه به غنای فرهنگ ملی و ضرورت احیای اندیشه دینی از شهریور 1320 تا کودتای 28 مرداد 1332 در میدانی بسیار دشوار سرعت گرفت.

در این سال‌ها، پس از واگذاری حکومت مطلقه بریتانیا به ایران و سقوط رهبر آن (رضاخان)، فضای باز در میدان تنفس سیاسی و البته طرفداران ایده‌های وارداتی مانند «کاپیتالیسم»، «سوسیالیسم، «مارکسیسم» و… در قالب ایجاد حزب و انتشار روزنامه های مختلف، به ویژه در بعد نظری، تلاش زیادی دارند تا نشان دهند که خروج کشور از عقب ماندگی و فقر تنها در گرو پیروی از مبانی فکری وام گرفته شده از جامعه است. بلوک‌های قدرت نظامی، از این رو، نگرانی‌های ناشی از هیاهوی چنین بازار حیله‌گری باعث شده بود که در محافل مذهبی طبقه متوسط ​​تحصیلکرده، چهره‌هایی چون سیدجمال‌الدین اسدآبادی نیز افزایش یافته باشند ضرورت بازگشت به خود را در کشورهای مختلف اسلامی موعظه می کنند (البته این نسخه عمدتاً به جهان اسلام معرفی شده است) اما از آنجا که در دوره های بعدی مذکور در محافل اجتماعی و فرهنگی و حتی سیاسی (تظاهرات و غیره) دور شدن از دین به عنوان یک فرهنگ ملی و چسبیدن به ساختارهای فکری نظام های سیاسی بیگانه رسماً ترویج شد و متفکران متعهد مسلمان بر تلاش خود افزودند و به اندیشه دینی ادبیاتی نو بخشیدند زیرا واقعاً معتقد بودند که استقلال واقعی میهمان تنها نتیجه بخش است. از این طریق مشخص شود.

طبیعتاً این تلاش های دردناک در راستای نوآوری ها و تولیدات فکری مبتنی بر فرهنگ ملی خالی از خطا نبود، زیرا این احیاگران اندیشه دینی پس از سال ها به حاشیه راندن اسلام توسط حاکمان، ناگزیر به گشودن دالان بسیار خطرناکی شدند. منطقه مرحوم دکتر علی شریعتی یکی از شاخص های این مجاهدین بود – چه در فرانسه دانشجو بود و چه بعد از بازگشت به ایران در دانشگاه و چه بعد از ممانعت از تدریس در حسینیه ارشاد – با وجود عمر کوتاهش. (44 سال) پر فراز و نشیب و فراوان بود. دفاع فعال این دانشجو از امام خمینی (ره) پس از سال 1342 (قیام 15 خرداد) او را با نیروهای جبهه ملی حاکم بر سازمان دانشجویی در آن زمان درگیر کرد که کوچکترین تضاد آریایی نشان نداد. وی با اینکه سردبیر این تشکل را بر عهده داشت، آن را ترک کرد و با کمک برخی از دانشجویان مسلمان مانند مصطفی شمران اتحادیه انجمن های اسلامی اروپا و آمریکا را تأسیس کرد. علیرغم علاقه وافری که به فعالیت سیاسی داشت، چندین بار توسط ساواک دستگیر و زندانی شد (حتی ۱۸ ماه در سلول انفرادی زندان مخوف کمیته مشترک زندانی بود).

شاید مرحوم شریعتی از معدود کسانی باشد که احکام گسترده ای داشته است. همه اینها فارغ از نوع تمهیدات، خود گویای عظمت و تأثیرگذاری این شخصیت فرهنگی است. تولیدات فکری گسترده شریعتی در زمینه جامعه، استعمار، سیاست، تاریخ، مذهب، حکومت و بسیاری از موضوعات دیگر و نوآوری های درخشان در همه این زمینه ها، نام او را به یکی از مدخل های تاریخ معاصر و شاید کمترین کتاب تاریخی در زمینه تحولات اسلام تبدیل کرده است. انقلاب. مشخص شد که نامی از شریعتی و تحلیل او به میان نیامده است، اما از آنجایی که عرصه ایده پردازی و استنباط از مبانی خالی از خطا نیست و نخواهد بود، وظیفه نسل های آینده خطرناک است و به ترتیب. برای بهره مندی از زحمات گذشتگان، باید اندیشه کسانی را که در تلاش برای احیای دین هستند، نقد علمی کرد، اما در مورد جناب جمال الدین اسدآبادی، ضمن قدردانی از زحمات ایشان. ، برخی از نوشته های روش شناختی او را نقد می کنیم. نقص ها در مقابل این رویه علمی، اظهارات و رفتارهای مردمی را نیز شاهد بودیم که به خود زحمت تحقیق درباره فرآورده های فکری گذشته را نمی دهند و جامعه را با رکود فکری و نوعی رکود و متحجر مواجه می کنند.

چندی پیش، برخی سایت‌ها اظهاراتی را منعکس کردند که از سوی یک منبع در مجلس خبرگان رهبری از خراسان شمالی، مبنی بر اینکه باور صحت انتساب وی به یکی از اعضای چنین نهاد مهمی بسیار دشوار است. از این رو صاحب این قلم برای تکذیب اظهارات منتسب به خود مدتی صبر کرد اما متاسفانه استاد غلامرضا فیاضی حتی در مقابل برخی واکنش ها سکوت اختیار کرد. حال باید بپرسیم که نقد علمی که به مقام نفرین و متهم کردن متفکر دردناکی که نقش تعیین کننده ای در پیوند دادن گروه بزرگی از روشنفکران این کشور به نهضت امام خمینی (ره) داشت، چه شد؟ چرا آقای الفیاضی فکر می کند که می تواند یک فکر را به این شکل بی پروا جعل کند؟ این حق اوست که به عنوان فردی که لباس دانشمند به تن دارد، یک شخصیت فرهنگی از تاریخ معاصر را در معرض چالش‌های سخت و اعتراض‌های «علمی» قرار دهد تا اهل فهم بدانند که چه ایرادی به رمز فکری من وارد است. زیرا به یقین می توان دانش را از این طریق افزایش داد وگرنه در دام دور باطل گرفتار می شویم و نابودی و پایمال شدن تولیدات فکری گذشته ما را در عرصه اندیشه بی نهایت فقیر می کند; در حالی که نقد علمی بر دانش ما می افزاید.

اگر نیم نگاهی به تاریخ تحولات انقلاب ملی ملت ایران داشت، لااقل مدیون دانش و شناخت خود از استعمار و همچنین در زمینه های جامعه شناسی، خودشناسی، خاستگاه و غنا. فرهنگ ملی و دیگران، به زحمات دکتر شریعتی و تألیفات ایشان، به احترام ایشان و تنبلی نکردن در خطای این جامعه شناس مسلمان و مخلوقات فکری او که گفت: لعنت خدا بر او باد. قطعا کافر بود.» اگر مداحی از این طریق وارد عرصه فکری شود، می گوییم شاید از اهل علم افزایی نیست، چون با احساسات مردم سروکار دارد، بلکه از اعضای هیئت مدیره یک مؤسسه آموزشی است. و ادعا می کند که شاگرد یک عالم است، سپس این نوع مواجهه با حوزه فکری نشان دهنده بیگانگی او از دانش است، سؤالی که در اینجا بی پاسخ می ماند این است که امثال او چگونه می توانند در انتخاب داناترین و فهمیده ترین چهره آن مؤثر باشند. دوران رهبری جامعه در آینده.

برای روشن شدن فاصله برداشت الفیاضی از برهان اسلام و شناخت رهبری کنونی، در این زمینه به بیان برخی از بیانات حضرت آیت الله خامنه ای درباره دکتر شریعتی می پردازیم که در مصاحبه با روزنامه جمهوری اسلامی بیان شده است. الحکم. پذیرفتن این حرف به این دلیل نیست که او – مسئولیت رهبری انقلاب اسلامی را بر عهده دارد، بلکه به این دلیل است که او را یکی از مجرب ترین عقاید می دانند: «به نظر من، شریعتی بر خلاف تصور همگان، هنوز یک شخصیت مظلوم است از حامیان و مخالفانش یعنی از عجایب عصر است و شاید یکی از عجایب شریعتی این باشد که طرفداران و مخالفانش برای ناشناخته ماندن این مرد دردمند و احساسی توطئه کردند و این در حق او بی انصافی است. مخالفان او به اشتباهات دکتر شریعتی می چسبند که باعث می شود نکات مثبت او را نبینند، شکی نیست که شریعتی اشتباهاتی داشته است و من هرگز ادعا نمی کنم که این اشتباهات کوچک بوده اند، اما ادعا می کنم علاوه بر آنچه می توان نام برد. اشتباهات شریعتی، چهره شریعتی هم دارای ویژگی ها و زیبایی بود، پس ظالمانه است که به خاطر اشتباهاتش برجسته ترین آثار او را ندیدم که در اوج درگیری که می توان گفت آخرین مراحل شایعه سازی است مربوط به شریعتی، امام بدون ذکر نام، موضع شریعتی و مخالفان اطرافش را ذکر کردند و نوار این سخنرانی در همان زمان از نجف آمد و در خاموش کردن آتش اختلافات در آنجا مؤثر بود امام بدون ذکر نام شریعتی فرمودند: (چیزی نزدیک به این موضوع در کتب ایشان چهار اشتباه وجود دارد و این درست نیست و این دقیقاً موضع صحیح را در مقابل هر شخصیتی نشان می‌دهد، نه فقط شخصیت دکتر). شریعتی. چه بسا ایشان در مسائل اساسی و اساسی در اندیشه اسلامی، مانند توحید، نبوت و یا مسائل دیگر، دارای خطاهایی باشد. اما این نباید باعث می شد که قانون من را بشناسیم مگر با این نکات منفی; فضیلت های زیادی داشت.

اما سرکوبی که طرفداران شریعتی در معرض آن قرار گرفتند کمتر از سرکوب مخالفان وی نبود، بلکه شدیدتر و شدیدتر بود. طرفداران وی به جای ارائه و تبیین نکات مثبت شریعتی در مقابل مخالفان صف آرایی کردند و سعی کردند در اظهارات خود در مورد شریعتی او را یک موجود مطلق نشان دهند. سعی می کردند حتی کوچکترین اشتباهات را از او نپذیرند. یعنی سعی می کردند در پوشش حمایت و دفاع از شریعتی اختلافات خود را با روحانیون یا با متفکران اصولگرا و فلسفی در اسلام بیان کنند. در واقع شریعت را سنگری برای غلبه بر روحانیون یا به طور کلی اندیشمندان اندیشه بنیادی و فلسفی اسلامی ساخته اند. همین شخصیت و همین موضع به خودی خود کافی است تا واکنش ها علیه شریعتی شدیدتر و شدیدتر شود و مخالفان او در اپوزیسیون بیشتر طمع کنند. بنابراین، – می بینم که کسانی که از قانون من به نام او و در دفاع از او صحبت می کنند، به منزوی شدن هر چه بیشتر قانون من کمک می کنند.»

با توجه به موضع بنیانگذار انقلاب اسلامی و رهبری – جامعه ما، هتک حرمت و نفرین افرادی چون آقای فیاضی ظلم بزرگی به این شخصیت دردناک عرصه فرهنگ این کشور است. بنابراین باید پرسید: آیا بینش ایشان در نهادی که از اعضای هیئت مدیره آن بوده و لقب امام خمینی را یدک می کشد، ارتقا می یابد؟! همچنین مسئولین تأیید صلاحیت عضویت در شورای رهبری ظاهراً باید بدانند چه کسانی را برای هر امر خطیر تأیید می کنند. آیا چنین افرادی می توانند اندیشه امامت و رهبری را گسترش دهند؟