معرفی فیلم کدا- Coda  | هورناز

مهمترین اقدامی که سیان هدر کارگردان در دومین فیلمش CODA انجام داد، داشتن نگرش بسیار محترمانه و صمیمانه نسبت به خانواده ناشنوایان در فیلمش بود. در هر نقطه ای از فیلم، اگر به چهره پدر، مادر و برادر ناشنوا نگاه کنید، اجازه ندارید برای نقص مادرزادی آنها متاسف شوید. درست مانند دختری که در فیلم گوش می دهد، روبی اجازه نمی دهد شما برای رفتار او در مقابل خانواده اش خیلی متاسف شوید.

زیرا شرط اصلی و حساس برخورد با چنین خانواده ای، پذیرش کامل وضعیت فعلی آنهاست. بدون هیچ چشم رقت انگیزی به آنها نگاه کند. در همین راستا از اولین پلان فیلم می بینیم که این خانواده با یکدیگر متحد شده اند، روابط بسیار نزدیکی دارند و از طریق حرفه ماهیگیری کسب درآمد می کنند. مثل خانواده های مشابه اطرافشان.

کارگردان این خانواده را به درک عمیق تری از مفهوم صدا سوق خواهد داد. ابزار شنیدن صدا فقط گوش نیست، بلکه کل انسان است

بنابراین، نه تنها عنصر ناشنوایی وجود دارد، بلکه با بازی های صمیمانه بازیگران، بیشتر وقت فیلم که در سکوت و زبان اشاره می گذرد، به لحظات خنده دار و زیبایی تبدیل می شود. سیان هدر به طرز ماهرانه ای رابطه بین شخصیت های فیلمش را برقرار می کند و خیلی زود ما را به این خانواده نزدیک می کند. این نوع نگاه همان موضعی است که این خانواده در واقع بدون محدودیت جامعه قابل پذیرش است.