هورناز (hornaz.ir):
یکی از چالش های جدی پیش روی نظام سلامت کشور، نبود زیرساخت های بیمارستانی به ویژه در مناطق پرجمعیت و مراکز صنعتی است. این کمبود به نوبه خود بر کیفیت خدمات پزشکی و رضایت بیماران تأثیر می گذارد. بیمارستان 700 تختخوابی قزوین که یکی از پروژه های بزرگ درمانی کشور است، نمادی از این چالش ها و مشکلات است. همانطور که از گزارش منتشر شده از بیمارستان 700 تختخوابی قزوین برمی آید، یکی از چالش های اساسی در پیشرفت این پروژه و بسیاری از پروژه های مشابه در حوزه بیمارستان سازی، تامین مالی مناسب و به موقع است. به عبارت دیگر کمبود اعتبارات کافی و تخصیص به موقع آنها یکی از دلایل اصلی تاخیر در تکمیل این پروژه ها است. دلایل مختلفی برای این مشکل وجود دارد. یکی از مهمترین دلایل عدم تخصیص اعتبارات دولتی به این پروژه هاست. علیرغم اهمیت فراوان این طرح ها در ارتقای سلامت جامعه و وعده های مکرر مسئولان برای حمایت از آنها، بودجه اختصاص یافته به این پروژه ها همواره کمتر از نیاز واقعی آنها بوده است. علاوه بر این، تورم و افزایش قابل توجه هزینه های ساخت و ساز در سال های اخیر به این مشکل دامن زده است. بودجه در نظر گرفته شده اولیه برای پروژه، به دلیل افزایش هزینه ها، بسیار زودتر از حد انتظار مورد استفاده قرار می گیرد و نیاز به بودجه اضافی برای در دسترس قرار گرفتن دارد.
تغییرات در طرح اولیه پروژه ها نیز بر افزایش هزینه ها و در نتیجه نیاز به بودجه بیشتر تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، زمانی که در اجرای پروژه تصمیمی برای افزایش کیفیت و امکانات یک بیمارستان گرفته می شود، طبیعی است که به بودجه بیشتری نیاز خواهد بود.
یکی دیگر از دلایل کمبود اعتبارات پروژه های بیمارستانی عدم اولویت بندی این پروژه ها در کل بودجه کشور است. در بسیاری از موارد پروژه های بیمارستانی در اولویت بودجه قرار نگرفته و اعتبارات اختصاص یافته به آنها به پروژه های دیگر اختصاص داده شده است. به طور کلی می توان گفت کمبود اعتبارات و تخصیص به موقع آن، اجرای پروژه های بیمارستانی در کشور را با چالش بزرگی مواجه می کند. این مشکل نه تنها باعث تاخیر در تکمیل پروژه می شود، بلکه کیفیت ساخت و تجهیزات بیمارستان را نیز تحت تاثیر قرار داده و در نهایت به بیماران و جامعه آسیب خواهد رساند. کمبود بودجه یکی از مهمترین چالش های پیش روی پروژه های عمرانی بیمارستانی است. این مشکل پیامدهای جدی و گسترده ای دارد که بر روند ساخت و ساز و کیفیت نهایی پروژه و همچنین هزینه های آن تأثیر می گذارد. یکی از مهمترین پیامدهای کمبود بودجه طولانی شدن مدت زمان ساخت پروژه و در نتیجه تاخیر در بهره برداری از بیمارستان است. زمانی که بودجه کافی و به موقع تامین نشود، پیمانکاران قادر به ادامه کار با سرعت و کیفیت لازم نخواهند بود. این تاخیر علاوه بر افزایش هزینه های ناشی از تورم و افزایش قیمت مواد، منجر به کاهش کیفیت خدمات در آینده نیز خواهد شد. زیرا بیماران باید تا زمان افتتاح بیمارستان جدید از امکانات درمانی محدود استفاده کنند.
یکی دیگر از مشکلات ناشی از کمبود بودجه، کیفیت پایین ساخت و ساز است. وقتی یک پروژه بودجه کافی نداشته باشد، پیمانکاران ممکن است از مواد و تجهیزات با کیفیت پایین‌تر برای کاهش هزینه‌ها استفاده کنند. این امر در دراز مدت به ساختمان بیمارستان آسیب می رساند و هزینه های نگهداری را افزایش می دهد. استفاده از مواد بی کیفیت می تواند ایمنی بیماران و کارکنان بیمارستان را تحت تاثیر قرار دهد.
در نتیجه کمبود بودجه نه تنها باعث تاخیر در تکمیل پروژه های بیمارستانی می شود، بلکه بر کیفیت ساخت و ساز، هزینه های پروژه و جذب سرمایه گذاران خصوصی نیز تاثیر منفی می گذارد. برای حل این مشکل باید راهکارهایی مانند تامین بودجه ثابت و کافی، جذب سرمایه گذاری بخش خصوصی و شفاف سازی روند ساخت و ساز در نظر گرفته شود.
یکی از راهکارهای اساسی برای رفع مشکل کمبود بودجه در پروژه های بیمارستانی، جلب مشارکت سرمایه گذاران خصوصی است. با توجه به محدودیت های بودجه ای تحمیل شده از سوی دولت، ورود سرمایه گذاران خصوصی به این حوزه نه تنها می تواند سرعت اجرای پروژه ها را افزایش دهد، بلکه به ارتقای کیفیت خدمات درمانی و بهره مندی از امکانات بهتر برای بیماران کمک می کند.
سرمایه گذاران خصوصی به دلیل انگیزه های اقتصادی و رقابتی معمولاً به دنبال استفاده از روش های جدید ساخت و ساز و فناوری های نوین هستند. این باعث می شود پروژه ها با سرعت بیشتری پیشرفت کنند و هزینه های ساخت و ساز را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. سرمایه گذاران خصوصی نیز به دنبال ارائه خدمات با کیفیت بالاتر برای جذب بیماران بیشتر و افزایش سودآوری خود هستند. بنابراین ورود آنها به عرصه بیمارستان سازی می تواند به ارتقای کیفیت خدمات درمانی در کشور کمک کند.
مشارکت سرمایه گذاران بخش خصوصی در ساخت بیمارستان ها یک همکاری سودمند دوجانبه تلقی می شود. دولت از یک سو با کاهش فشار بر بودجه خود می تواند بر سایر اولویت های حوزه سلامت تمرکز کند و از سوی دیگر بخش خصوصی با سرمایه گذاری در این زمینه علاوه بر توسعه زیرساخت های پزشکی کشور نیز کمک شایانی می کند. کسب سود سرمایه گذاران خصوصی با استفاده از منابع مالی و دانش فنی خود می توانند بیمارستان هایی با تجهیزات مدرن و امکانات پیشرفته بسازند که منجر به ارائه خدمات با کیفیت بالاتر برای بیماران شود. در نتیجه این مشارکت نه تنها به بهبود وضعیت سلامت جامعه کمک می کند، بلکه به توسعه اقتصادی کشور نیز کمک می کند.
منبع: آرمان الیوم
