چرا شب چهارم محرم را هم به نام «حر بن یزید ریاحی» و هم «دو طفلان حضرت زینب (س)» می‌شناسند؟

هورناز (hornaz.ir):

برنا: شب چهارم محرم نیز متعلق به حر است که پس از توبه امام حسین(ع) به لشکریان پیوست و از اولین کسانی بود که در کربلا در پای اباعبدالله به شهادت رسید و دو تن از پیکرهای همسر حضرت امام حسین(ع) حضرت زینب (سلام الله علیها). عبدالله بن جعفر به نامهای عون و محمد که هر دو در کربلا در پای حسین علیه السلام به شهادت رسیدند.

هر شب محرم به نام یکی از شهدا، شخصیت ها یا وقایع مربوط به کربلا نامگذاری شده است. نامگذاری این شب ها به مرور زمان رخ داده و دلیل خاصی ندارد. ایشان این کار را با مدح اهل بیت و یادگاران بر اساس جایگاه شهدای کربلا و نزدیک بودن هر یک به نقطه وحدت کربلا که همان امام حسین علیه السلام است انجام داد. ) و هارمونی. از شور و التهاب، مراسم و ایستادگی آنها با شب عاشورا.

حر بن یزید الریاحی

شب چهارم ماه محرم الحرام تقدیم به یکی از شهدای سرافراز کربلا، حربن یزید الریاحی. البته این شب به فرزندان حضرت زینب (سلام الله علیها) نیز منسوب است. الحر الگوی توبه و حق جویی است در آغاز برخورد با امام حسین (علیه السلام) چنین مقامی از تقوا نداشت و خود را مستولی و معذور می دانست! اما ادب و تواضع حر در برابر سیدالشهدا موجب آزادی او شد. حر بصیرت عمیقی دارد، حق را بر باطل برگزید و پیشانی خود را از ندامت به محل توبه فرود آورد. حر جذاب ترین مدل توبه برای گناهکاران است.

حر بن یزید، الریاحی است که ابتدا به درخواست ابن زیاد به جنگ با حسین علیه السلام فراخوانده شد، اما هنگامی که به سوی لشکر حسین علیه السلام رفت، صدایی شنید. ندایی باطنی که تصمیم گرفت با حسین علیه السلام بجنگد. علی را برای تغییر بساز. روزی که عبیدالله بن زیاد از پیشروی حسین (علیه السلام) به سوی کوفه مطلع شد، حر بن زیاد الریاحی را که یکی از شیوخ و شیوخ قبیله خود در کوفه بود، به امیرالمؤمنین منصوب کرد. لشکری ​​که در اطرافش بود، به اردوگاه عمر بن سعد رفت تا با حسین (علیه السلام) بجنگد.

عمر که دستور کشتن امام حسین (علیه السلام) را صادر کرد، در نزدیکی لشکر امام قرار گرفت و سربازان خود را در روز دهم محرم برای جنگ آماده کرد. در آخرین لحظه که می خواست با حسین بن علی (علیه السلام) بجنگد، تصمیم خود را رها کرد و به بهانه ی جنگ، اردوگاه عمر بن سعد را که فرمانده سپاه ابن زیاد در کربلا بود، ترک کرد. آبیاری سوار بر اسب شد و به سرعت نزد امام حسین (علیه السلام) و یاران باوفایش رفت و با اخلاق و وقار در پیشگاه پروردگار جهانیان توبه کرد و به لشکر حسین بن علی (علیه السلام) پیوست.

دو فرزند از خانم زینب (سلام الله علیها)

حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) در حماسه عاشورا دوشادوش برادرش حرکت کرد و لحظه ای در ایثار و ایثار توقف نکرد. آن بانوی گرامی در سفر کربلا، پیکر شوهرش عبدالله بن جعفر به نام های عون و محمد را بر دوش گرفت که هر دو در پای امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسیدند. عبدالله وقتی متوجه شد که سفر امام حسین (علیه السلام) به کربلا قطعی است، دو پسرش عون و محمد را به همراه کاروان امام حسین (علیه السلام) به کمک مادرشان فرستاد و به آنها دستور داد که: اگر جنگ می شد حسین را می آوردند. (ص) حمایت و دفاع کردن.

هنگامی که امام از مکه به سوی کربلا حرکت کردند، به او پیوستند و نامه ای از پدرشان عبدالله برای او آوردند که از امام (علیه السلام) خواست که این سفر را متوقف کند. روایت شده است که زینب کبری (سلام الله علیها) دو پسر خود را برای جنگ آماده کرد و به آنها آموخت که اگر پیامبر صلی الله علیه و آله آنها را نپذیرفت، ستمگر بنده خود را از جنگ بر حذر می دارد و سوگند یاد می کند که اجازه رفتن بگیرد. به عرصه

محمد یکی از فرزندان حضرت زینب (سلام الله علیها) در روز عاشورا که به میدان جنگ شتافت، این دعا را می خواند: «از عمل قومی که به سوی هلاکت می روند به درگاه خدا شکایت می کنم. همان کسانی که آیات قرآن را تغییر دادند و بیان وحی را تغییر دادند و کفر و نافرمانی کردند.

عون پسر دیگر حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) پس از شهادت برادرش محمد، در روز عاشورا به میدان جهاد رفت و در جریان جنگ این آیه را تلاوت کرد: «اگر بکنید. مرا نشناس، من فرزند جعفر طیار هستم که در راه حق به شهادت رسیدم و با بالهای سبز در آسمان به سر می برم و همین بس که در محل اجتماع شرفیاب شوم.