چرا نسل زِد و نسل هزاره از پاسخ دادن به تلفن بیزارند؟

هورناز (hornaz.ir):

بی‌بی‌سی: «سلام، این پیام‌رسان یاسمین روفو است، لطفاً اینجا پیامی نگذارید، زیرا من به آن گوش نخواهم داد و دیگر با شما تماس نخواهم گرفت.

متأسفانه، این پیام در پست صوتی تلفن هوشمند من وجود ندارد، اما من، مانند بسیاری از نسل Z و نسل هزاره، از ته قلب آرزو داشتم که چنین پیامی روی تلفنم ضبط شده باشد.

بر اساس یک مطالعه جدید، یک چهارم افراد بین 18 تا 34 سال هرگز به تلفن های خود پاسخ نمی دهند. پاسخ دهندگان به این نظرسنجی می گویند که برایشان اهمیتی به زنگ زدن یا شنیدن تلفن ندارد. معمولاً از طریق پیامک پاسخ می دهند و اگر شماره تماس با آنها ناآشنا باشد، آن را در اینترنت جستجو می کنند.

مطالعه دیگری که توسط سازمان «یوسوویچ» با حضور 2000 نفر انجام شد، نشان داد که 70 درصد افراد بین 18 تا 34 سال پیامک را به تماس تلفنی ترجیح می دهند.

برای نسل قدیمی صحبت کردن با تلفن طبیعی است. پدر و مادر من سال های نوجوانی خود را صرف دعوا با خواهر و برادرشان از طریق تلفن خانه کردند. تلفن در راهروی خانه بود و اگر با آن صحبت می کردند همه افراد خانه از صحبت هایشان باخبر می شدند.

برخلاف پدر و مادرم، سال‌های نوجوانی‌ام را با پیامک گذراندم.

از لحظه ای که در تولد 13 سالگیم یک گوشی صورتی نوکیا را هدیه گرفتم، درگیر پیامک بودم.

بعد از اینکه از مدرسه برگشتم، تمام بعدازظهر را صرف پیام دادن به دوستانم کردم. پیام های متنی باید فقط 160 کاراکتر باشد. من با وسواس تمام فاصله ها و حروف صدادار غیرضروری را حذف می کردم تا اینکه کل پیامک شبیه زبان عجیبی از حروف بی صدا شد که حتی سازمان اطلاعات بریتانیا هم نتوانست آن را رمزگشایی کند.

از این گذشته، زمانی که اس ام اس 10p بود، هیچ راهی وجود نداشت که اجازه دهم به 161 کاراکتر برسد.

در سال 2009، هر تماس تلفنی با تلفن همراه می تواند هزینه زیادی داشته باشد.

وقتی پدر و مادرم قبض ماهانه تلفن من را دیدند، به من یادآوری کردند: “ما این تلفن را به تو ندادیم تا تمام بعدازظهر با دوستانت وقت بگذاری.”

این اتفاق افتاد که نسلی از بازیکنان اس ام اس متولد شد. تماس با تلفن همراه فقط برای مواقع اضطراری بود و گاهی از تلفن ثابت خانه برای صحبت با پدربزرگ و مادربزرگ استفاده می شد.

دکتر النا تورونی روانشناس توضیح می دهد که از آنجایی که نسل جوان عادت به صحبت با تلفن ندارند، برای آنها عجیب به نظر می رسد زیرا معمول نیست.

این باعث می شود این نسل از زمانی که تلفنشان زنگ می خورد و فکر می کنند اتفاق بدی افتاده است، بترسند. (البته تلفن یک فرد 35 ساله دیگر با صدای بلند زنگ نمی زند، اما حتی روشن و خاموش کردن صفحه نمایش گوشی در حالت بی صدا نیز همین ترس را ایجاد می کند.)

بیش از نیمی از جوانانی که در نظرسنجی یوسویچ شرکت کردند، گفتند که یک تماس تلفنی ناگهانی برای آنها خبر بدی دارد.

الیزابت اسکینر، روان‌درمانگر، می‌گوید اضطراب ناشی از تماس تلفنی به این دلیل است که ما آن را با “چیز بد، احساس ترس یا چیز بدی در راه است” مرتبط می‌دانیم.

او می‌گوید: «زندگی شلوغ‌تر شده است، برنامه‌های کاری غیرقابل پیش‌بینی‌تر شده‌اند، و این زمان زیادی برای ارتباط با دوستان باقی نگذاشته است. به همین دلیل ارتباط تلفنی فقط برای مسائل و کارهای مهم زندگی که معمولا جزو کارهای پیچیده یا سخت زندگی هستند، کاربرد دارد.

جک لنگلی 26 ساله تأیید می کند: «این دقیقاً همان چیزی است که هست. او می افزاید که هرگز به اعداد ناشناس پاسخ نمی دهد زیرا آنها معمولا “یا کلاهبرداری هستند یا سعی در فروش چیزی دارند.”

او می‌گوید: «به‌جای تلاش برای فهمیدن اینکه این شماره کیست و از کجا آمده است، ساده‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که آن را نادیده بگیرید و به آن پاسخ ندهید».

اما صحبت نکردن با تلفن به این معنی نیست که جوانان در این سن با دوستان خود ارتباط برقرار نمی کنند. در طول روز می توانید پیام هایی را که در گروه های چت رد و بدل می شوند بشنوید. چت‌هایی پر از پیام‌های معمولی، میم‌ها، شایعات و پست‌های صوتی اخیر.

بیشتر این مکالمات در شبکه های اجتماعی به خصوص در اینستاگرام و اسنپ چت انجام می شود که به راحتی می توان عکس ها و میم ها را همراه با متن ارسال کرد.

اگرچه همه جوان ها قبول دارند که تماس تلفنی دور از ذهن است، اما در مورد پیام های صوتی، تفاوت هایی بین آنها وجود دارد.

در مطالعه یوسویچ، 37 درصد از افراد بین 18 تا 34 سال گفتند که ارسال پیام صوتی بهترین روش ارتباطی آنهاست. از سوی دیگر، بین سنین 35 تا 54 سال، تنها یک درصد از شرکت کنندگان پیام های صوتی را به تماس های تلفنی ترجیح می دهند.

سوزی جونز، دانشجوی 19 ساله، گفت: «پست صوتی مانند صحبت کردن با تلفن است، اما بهتر است. خوبی این است که صدای دوستتان را می شنوید، اما اجباری نیست، بنابراین یک روش مودبانه برای برقراری ارتباط است.»

اما برای من، گوش دادن به پیام پنج دقیقه ای دوست پسرم در حالی که او سعی می کند مرا در مورد چیزهای جدید زندگی اش به روز کند، واقعاً سخت است. صحبت های او به جاهای بی ربط می رود، وسطش پر از مکث و فکر است و کل ماجرا را می شد در چند پیام کوتاه کوتاه خلاصه کرد.

ارسال پیامک و پیام صوتی به جوانان اجازه می‌دهد تا با سرعت خود ارتباط برقرار کنند، که منجر به پاسخ‌های متفکرانه‌تر و بهتر می‌شود.

ترس از تلفن در محل کار

اما ترس از تلفن تا چه اندازه روی شغل شما تأثیر می گذارد؟

هنری نلسون کیس یک وکیل 31 ساله و تهیه کننده محتوا است. مجموعه ویدیویی او به نام «نسل خطر به دام افتاده» برای مخاطبان او واقعا قابل درک است. ویدیوهای کوتاه و طنز موضوعاتی مانند: استرس ارسال ایمیل به همه کارکنان یک شرکت، رد کردن مودبانه درخواست اضافه کاری و ترفندهای مختلف برای جلوگیری از تماس تلفنی کاری را پوشش می دهد.

او می‌گوید: «همه این مسائل مربوط به اضطرابی است که با صحبت‌های رودررو به وجود می‌آید، احساس ناراحتی ناشی از آن، نداشتن پاسخ به سؤالات و پاسخگویی فوری دلایلی که او از صحبت کردن با تلفن متنفر است.

دکتر تورون می گوید: «مکالمات تلفنی شفاف تر است و فرد را در موقعیت آسیب پذیرتری قرار می دهد. مکالمه تلفنی به سطح بالاتری از صمیمیت و صمیمیت نیاز دارد، در حالی که پیامک نیازی به احساس صمیمیت ندارد و می توانید بدون احساس آسیب پذیری و بیش از حد آشکار ارتباط برقرار کنید.

Donja Relic 27 ساله است و به عنوان وکیل کار می کند. او می گوید که در محل کار تا حد امکان از صحبت با تلفن اجتناب می کند زیرا “معمولا زمان زیادی را می گیرد و شما را از کارهای دیگری که باید انجام دهید دور می کند.”

خانم اگزنر می گوید: «به جای برقراری تماس تلفنی، می توانستید یک ایمیل ارسال کنید.

او توضیح می دهد: «این روزها تمایل فزاینده ای برای صرفه جویی در زمان وجود دارد. وقتی با کسی تماس می گیرید، ضروری است که او کاری را که انجام می دهد متوقف کند و توجه خود را به صحبت کردن با شما معطوف کند. این کار برای کسانی که عادت دارند چندین کار را همزمان انجام دهند مشکل ساز است.

جیمز هولتون 64 ساله صاحب یک تجارت است. او می‌گوید که کارمندان جوانش به ندرت به تلفن پاسخ می‌دهند: «آنها ضبطی روی تلفن خود دارند که می‌گوید الان مشغول هستند، یا شماره من را در لیست نقل و انتقالات قرار داده‌اند، بنابراین هرگز تماس‌های من را قبول نمی‌کنند».

“آنها همیشه بهانه ای در آستین دارند. رایج ترین آن این است که تلفن من در حالت بی صدا بود، بنابراین من آن را ندیدم و فراموش کردم که بعداً تماس بگیرم.”

او می گوید که در نهایت مجبور شد به این وضعیت عادت کند، زیرا متوجه شد: «یک نوع شکاف ارتباطی بین آنها وجود دارد، اگر کارمندان احساس راحتی کنند، من موظف هستم به درخواست آنها احترام بگذارم.

اما سوال اینجاست: آیا ترجیح دادن ارتباط غیرکلامی و تمایل به کار در خانه باعث می‌شود که ما توانایی گفتگوهای غیررسمی و برنامه‌ریزی نشده را از دست بدهیم؟

دکتر اسکینر می گوید اگر این روند ادامه پیدا کند، ممکن است احساس نزدیکی و ارتباط با دیگران را از دست بدهیم.

کیارا برودی، 25 ساله، به عنوان مدیر سوپرمارکت کار می کند. او از این روند حمایت می‌کند و می‌گوید: «وقتی رئیس‌هایم با من تماس می‌گیرند، احساس خوشحالی و سپاسگزاری می‌کنم».

به نظر من در یک تماس تلفنی احساس و علاقه بیشتری نسبت به پیامک وجود دارد، زیرا شما باید کمی برای آن تلاش کنید “

کیارا به خصوص دوست دارد در روزهایی که از خانه کار می کند با همکارانش تلفنی صحبت کند: “کار کردن در خانه احساس انزوا می کند، خوب است که با دیگران در تماس باشید.”

اگرچه ممکن است برخی بگویند این شیوه جدید ارتباطی نشانه دیگری از بی ثباتی و باری است که این نسل بر دوش دارد، اما واقعیت فراتر از این تعصبات است.

مسئله اصلی سازگاری است. شکی نیست که 25 سال پیش تغییر عادات خود از فکس به ایمیل برای برخی افراد دشوار بود. اما این تغییر در عادت، ارتباط را بسیار آسان‌تر کرد.

شاید اکنون زمان پذیرش عملکرد پیامک است. همانطور که در دهه 1990 دستگاه فکس را کنار گذاشتیم، اکنون در سال 2024 زمان توقف تماس های تلفنی فرا رسیده است.