کلی گویی‌های جلیلی درباره مسکن، بیشتر به یک برنامه خیالی شبیه است / برآیند نگاه جلیلی همین اتفاقی است که در سه سال اخیر افتاده؛ به اسم ۴ میلیون مسکن، نهایتاً ۴۰۰ هزار واحد را زیر ساخت برده‌اند

فردین یزدانی کارشناس مسکن می گوید: وام بانکی به دلیل فقر مضاعف که نیمی از مردم از آن رنج می برند قابل بازپرداخت نیست. در نتیجه خانواده امکان ورود به این چرخه را ندارد. کلی گویی های جلیلی درباره مسکن مانند یک برنامه جعلی است و بازار را به بن بست می کشاند.

فردین یزدانی کارشناس مسکن درباره مطالبات مسکن جلیلی به Enchant می گوید: جلیلی دیدگاه بسیار روشنی دارد که ما به عنوان دولت باید بسازیم، زمین بدهیم و برای ساخت خانه وام بدهیم. از این منظر توجهی ندارند که جدای از اتکا به اقتصاد بازار یا دولت، شرایط اقتصادی این کار را غیرممکن می کند. دکتر همچنین گفت اگر زمین رایگان بدهید خانواده نمی توانند وامی که می خواهند بدهند و هزینه ساخت را پرداخت کنند. جلیلی اصلا به این موضوع اهمیت نمی دهد. وی معتقد است دو دهم از زمین های کشور باید وارد چرخه ساخت و ساز شود، بدون اینکه اشاره ای به جذب سرمایه از این زمین داشته باشد. آیا دولت می خواهد زمین های خام بیابانی را به خانه تبدیل کند؟ این بدان معناست که نقشه گالیله تا حد زیادی تخیلی است. این طرح کاملاً مبتنی بر تخیل است و به دلیل وضعیت بودجه امکان تولید خانه وجود ندارد.

وی افزود: وام بانکی به دلیل فقر مضاعفی که نیمی از مردم از آن رنج می برند قابل بازپرداخت نیست. در نتیجه خانواده امکان ورود به این چرخه را ندارد. کلی گویی های جلیلی درباره مسکن مانند یک برنامه ساختگی است و بازار را به بن بست می کشاند.

وی درباره ناتوانی دولت در ساخت مسکن و تاثیر منفی آن بر بخش خصوصی گفت: در نهضت ملی و پروژه مسکن، مدیریت دولت در حوزه ساخت و ساز چالش برانگیز بود. دولت با وضعیت پراکندگی و عدم علاقه به مدیریت حرفه ای تولید مسکن مواجه است. نتیجه از نظر جلیلی همان اتفاقی است که در سه سال گذشته رخ داد و به نام 4 میلیون واحد مسکونی در نهایت 400 هزار واحد تخریب شد. دولت از سایر حوزه ها غفلت می کند و تمام توان خود را صرف این پروژه می کند و سیاست های دیگری را تدوین نمی کند. این رفتارها همچنین منجر به تعطیلی بخش خصوصی ساخت و ساز شد. اگر مجوزهای نهضت ملی را از بخش خصوصی کم کنیم، نشان می دهد که با کاهش تولید مواجه شده ایم. در نتیجه با افزایش قیمت ها مواجه هستیم و جامعه تحت فشار بیشتر مسکن تحت برنامه های دولت قرار دارد.

یزدانی درباره راهکار دولت برای ورود به بازار مسکن گفت: به نظر من با برنامه های جلیلی اتفاق مثبتی در مسکن رخ نخواهد داد. طبیعتاً هر دولت جدید باید برای واحدهای نهضت ملی چاره اندیشی کند. در مجموع سیاست مسکنی که در سه سال گذشته توسط دولت دنبال شده نتیجه مشخصی نداشته و امکان گسترش آن وجود ندارد. نکته کلیدی اینجاست که بازار مسکن بازاری است که دخالت دولت را نمی پذیرد. مداخله دولت تنها در مورد سیاست گذاری و تامین مسکن برای گروه های کم درآمد ضروری است. سیاست صحیح این است که جامعه را به سه دسته تقسیم کنیم: افراد کم درآمد، افراد با درآمد متوسط ​​و افراد پردرآمد. دولت نباید وارد مقوله افراد پردرآمد و بخشی از افراد با درآمد متوسط ​​شود، زیرا بازار به اندازه کافی نیازها را تامین می کند. اما برای افراد کم درآمد باید اقدامات لازم انجام شود و نهادهای بهزیستی با سیاست گذاری اجتماعی مسکن و تولید واحدهای استیجاری نیازهای بازار را مدیریت کنند.