بیماری مزمنی که به طرز شگفت‌انگیزی در میان اکثر ورزشکاران المپیک رایج است

هورناز (hornaz.ir):

المپیک 2024 پاریس رویدادی است که در آن بهترین چهره های ورزشی جهان با یکدیگر به رقابت می پردازند. با این حال، ممکن است بسیاری ندانند که بسیاری از این ورزشکاران المپیکی از یک بیماری مزمن رنج می برند.

طبق یک مطالعه در سال 2023 که در مجله پزشکی ورزشی و علوم اسکاندیناوی منتشر شد، تا 80 درصد از ورزشکاران استقامتی تحت تأثیر «انقباض برونش ناشی از ورزش» یا IIB، که به عنوان «آسم ناشی از ورزش» نیز شناخته می‌شود، قرار دارند.

این یک بیماری مزمن ریوی است که باعث التهاب و باریک شدن راه‌های هوایی کوچک یا برونشیول‌ها می‌شود. علائم آن شامل تنگی نفس، سرفه، خس خس سینه و گرفتگی قفسه سینه است که در صورت پیشرفته می تواند باعث حملات شدید آسم شود و حتی ممکن است جان افراد را تهدید کند.

بر اساس گزارش سال 2019 سازمان جهانی بهداشت، 455000 مورد مرگ و میر ناشی از این بیماری در سراسر جهان ثبت شده است.

داروهای استنشاقی به دو صورت به عنوان درمان تجویز می شوند: استنشاقی پیشگیرانه (قهوه ای) برای استفاده روزانه و استنشاقی تسکین دهنده (آبی) برای مدیریت علائم در صورت نیاز.

در حالی که این بیماری اغلب در اوایل کودکی تشخیص داده می شود، آسم می تواند در بزرگسالی نیز ایجاد شود. ژنتیک، آلرژی، آلودگی و عفونت های ریوی از عوامل احتمالی این بیماری ذکر شده است.

تخمین زده می شود که بین 15 تا 20 درصد از ورزشکاران المپیک از آسم رنج می برند.

چرا بسیاری از ورزشکاران المپیکی آسم دارند؟

بر اساس تحقیقات انجام شده توسط یک سازمان غیرانتفاعی فعال در زمینه آسم و بیماری های ریوی در انگلستان، ورزش های استقامتی در 9 نفر از هر 10 نفر مبتلا به آسم علائم ایجاد می کند.

همچنین می تواند تأثیر مشابهی بر افراد مبتلا به آسم تشخیص داده نشده داشته باشد.

جان دیکینسون، استاد علوم ورزشی در دانشگاه کنت در انگلیس، به یورونیوز می گوید: «اگر شما یک ورزشکار حرفه ای هستید، دو برابر بیشتر احتمال دارد که به بیماری های مرتبط با آسم مبتلا شوید تا اینکه فقط یک فرد معمولی در جامعه باشید. “.

برونشکتازی ناشی از ورزش در اثر فعالیت های بدنی شدید به ویژه در شرایط سرد و خشک ایجاد می شود.

دکتر دیکینسون می افزاید: «هنگامی که شما ورزش می کنید، میزان تهویه شما افزایش می یابد، بنابراین مقدار زیادی از این هوا از طریق دهان ما جذب می شود، بنابراین وقتی وارد ریه های ما می شود، کاملاً خشک، خنک و بدون فیلتر است.

وی در توضیح این موضوع می‌گوید: «راه‌های هوایی در ورزشکاران مبتلا به آسم ناشی از ورزش دچار کم‌آبی می‌شود، زیرا این راه‌های هوایی باید هوای تازه استنشاق شده را مرطوب کنند، این امر باعث واکنش التهابی می‌شود و این باعث انقباض یا باریک شدن ماهیچه‌های اطراف می‌شود. لوله های برونش.”

کارشناسان بر این باورند که ورزشکاران استقامتی که در هوای سرد تمرین می کنند، مانند اسکی بازان، دوچرخه سواران حرفه ای و دونده ها، بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.

از سوی دیگر، مطالعه ای که در مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی منتشر شد، نشان داد که شناگران بیشترین میزان ابتلا به آسم را به ویژه در مقایسه با سایر ورزش های آبی دارند. تصور می شود که این به دلیل کلر موجود در استخر باشد که می تواند ریه ها را تحریک کند.

دکتر دیکینسون در این باره می گوید: «اگر ما شناگران نخبه بودیم و هر بار 3 یا 4 بار در هفته آن را به مدت یک ساعت استنشاق می کردیم، مشکلی وجود نداشت، اما برای شناگران نخبه که شش روز در هفته آن را به مدت پنج ساعت در روز استنشاق می کنند راه‌های هوایی آنها حساس‌تر می‌شود و احتمال ابتلای آنها به آسم وجود دارد.

آسم ناشی از ورزش در بازی های المپیک چگونه درمان می شود؟

ورزشکاران المپیکی مبتلا به آسم مجاز به استفاده از دستگاه های استنشاقی در طول بازی ها هستند، اما باید مراقب نوع اسپری و دوز مصرفی خود باشند.

دسته حاوی “گلوکوکورتیکوئیدها” مجاز است، اما دسته دیگری شامل “آگونیست های بتا-2 استنشاقی” است که عضلات برونش را شل می کند و عمدتاً خارج از دوزهای مشخص توسط آژانس جهانی ضد دوپینگ ممنوع است.

بسیاری از بهترین ورزشکاران جهان با وجود ابتلا به آسم به نتایج شگفت انگیزی دست یافته اند. از جمله آنها پائولا رادکلیف، دونده مسافت طولانی بریتانیایی است که در نوجوانی به “برونکواسپاسم ناشی از ورزش” مبتلا شد و به مدت 16 سال رکورد جهانی ماراتن زنان را در اختیار داشت.

جکی جوینر-کرسی، دونده آمریکایی مبتلا به آسم نیز در طول دوران حرفه ای خود شش مدال المپیک (شامل سه مدال طلا) کسب کرد.

منبع: یورونیوز